Vojvodina predstavlja tipično agrokulturno područje gde su svi tipovi prirodnih staništa ugroženi smanjenjem površine, fragmentacijom i prostornom izolacijom. Biše od tri četvrtine područja obraslo kulturama, odnosno 74,5 % se obrađuje, a 6,8 % su livade i pašnjaci, što ukazuje da se 82,8 % površina nalazi pod agrokulturom (Adamović, 2008) . To ukazuje da prirodnih staništa ima procentualno manje, kao i na izraženu fragmentaciju. Fragmentacija prirodnih staništa uslovila je gubitak površina prirodnih staništa, prostornu izolovanost i neravnomeran prostorni raspored, što dovodi do gubitka i dalje ugroženosti biodiverziteta. Prirodna vegetacija ostala je sačuvana u vidu manjih ili većih izdvojenih oaza kao što su ritovi, slatine, neobrađeni delovi lesnih terasa, lesnih zaravni, odnosno sve ono što se nije moglo privesti poljoprivrednim površinama. Stepska, peščarska i slatinska staništa, predstavljaju domintne tipove prirodne, iskonske vegetacije Vojvodine. Panonske lesne stepske livade, panonske peščane stepe, panonske kopnene dine, panonske slane stepe i slane močvare valorizovani su kao priroritetna staništa za zaštitu u Srbiji (Pravilnik o kriterijumima za izdvajanje tipova staništa, o tipovima staništa, osetljivim, ugroženim, retkim i za zaštitu prioritetnim tipovima staništa i o merama zaštite za njihovo očuvanje, „Sl. Glasnik RS“, 35/2010), kao i u zemljama EU (Direktiva o staništima-Directive 92/43/EEC Annex I) što ukazuje na njihovu ugroženost i u međunarodnim razmerama.

Na području Okanja dominiraju panonske lesne slane stepe i slane močvare zaštićene kao prioritetni tip staništa u Evropskoj uniji. Ovaj prostor prepoznatljiv je po slanom jezeru nastalom u paleomeandru Tise. Okruženo je barama i slatinama na podlozi različite zaslanjenosti, a na višim delovima prisutni su i ostaci stepe. Okanj bara, pored Slanog Kopova i bare Rusande, predstavlja specifičan centar halofitske specijske i ekosistemske raznosvrsnosti u panonskom biljnogeografskom regionu, odnosno od evropskog značaja.

Flora i vegetacija Okanj bare, kao jednog od reprezentativnih područja sa slanim, muljevitim i povremeno isušenim barama na hloridnim solonjecima do sada nije bila predmet proučavanja botaničara. Postoje literaturni podaci koji se odnose na slatinsku vegetaciju i močvarnu zaslanjenu vegetaciju na području Vojvodine. Halofitsku vegetaciju slatina u Vojvodini sa fitocenološkog, biljnogeografskog i privrednog stanovišta proučavao je Slavnić (1939, 1947, 1948, 1953). Slatinske zajednice Bačke istraživala je Kujundžić (1979, 1980). Sintaksonomski položaj slatina zapadne i južne Bačke na osnovu fitocenoloških istraživanja daje Parabućski (1978). Takođe, postoje brojni radovi mađarskih autora (Bodrogközy, 1963-1964; Soó 1964-1973) o slatinskoj vegetaciji, koja je od značaja za istraživanje halofitske vegetacije u Vojvodini.

Podaci o flori i vegetaciji koji se navode u studiji zaštite, rezultat su terenskih istraživanja u periodu od 2006. do 2008. godine, a za potrebe valorizacije prirodnih vrednosti, radi uspostavljanja zaštite područja. Inventar flore nije urađen budući da je akcenat dat na fitocenološki značajnim vrstama koje su istovremeno biljnogeografski značajne, zaštićene,ugrožene ili su od nacionalne i međunarodne važnosti za očuvanje biodiverziteta.